کتاب اسم این زن تناردیه است اثر مسعود سلطانی نشر روزگار

Description

معرفی

تناردیه را کسی نمی¬شناخت. فامیل و بستگانی نداشت. اسباب واثاثش را توی دو تا ساک دستی قرمز ریخته بود. یکی¬ را خودش می¬برد و دیگری را پسرش فریبرز روی شانه انداخته بود. اهل محل می¬گفتند هرجا رفته¬اند دست رد به سینه¬شان زده¬اند و تقصیر برادر¬مهدی است که دهن¬لقی کرده و آمار اتاقهای خالی خانه را به ستاد جنگ زد¬ها داده است. مادر و پسر خانه¬ی عمو جان بست نشسته بودند و هرچه پیرمرد دلیل می¬آورد ستاد جنگ زده¬ها این خانه را فقط به آنها داده است زیر بار نمی¬رفتند. عموجان عجز و ناله می¬کردکه نباید کسی توی این خانه اتراق کند، اما تناردیه گوشش بدهکار نبود و کار خودش را می¬کرد. چند باری عموجان سیگار خاموشش را به نردهای ایوان ¬تکاند و بُراق ¬شد توی صورت تناردیه:«نمی¬شه…نمی¬شه» و تناردیه دست به کمر دود سیگارش را پف ¬کرد توی تاسی سر عموجان «مگه ارث باباته پیرمرد؟»
عاقبت کارد به استخوان عمو جان رسید. کلاه فرانسوی¬اش را وسط ایوان کوفت و با دستهای لرزانش در اتاقها را یکی یکی قفل زد و بلند طوری که همسایه¬ها دم حیاط جمع شوند داد کشید:«دختر بزرگ توی خانه دارم!…چرا نمی¬فهمید»